Ciao a Tutti

7.8

Kuchnia

9.0/10

Obsługa

5.0/10

Wnętrze

7.0/10

Cena/jakość

10.0/10

Plusy

świetna pizza
wspaniały stosunek ceny do jakości
prawdziwie włoskie dodatki

Minusy

mało kontaktowa obsługa
dużo ludzi, konieczność rezerwacji

Nie wiem czy jest popularniejsza pizzeria w Warszawie niż Ciao a Tutti. Popularność w tym wypadku jest całkowicie zasłużona, bo naprawdę serwują tu jedną z najlepszych pizz w mieście (choć osobiście mam pizzowych faworytów w innych włoskich knajpach, to chylę czoła przed fantastycznym stosunkiem ceny do jakości w Ciao a Tutti), lecz jednocześnie sprawia, że bez rezerwacji na 90% pocałujecie tu klamkę. A i z rezerwacją nie usiądziecie przy zamówionym stoliku ani minutę wcześniej, tylko będziecie stać w niewygodnym przedsionku, witając znudzoną miną cały ogonek chętnych ustawiający się za Wami. Moim zdaniem ten ruch jak na dworcu trochę zabija klimat tego miejsca, nie czujesz się jak gość, bo wszystko idzie tu mechanicznie i z zegarkiem w ręku, a zabiegana obsługa nie ma za bardzo czasu rozdawać uśmiechów na lewo i prawo, ale za to jedzenie wynagradza te niedogodności.

W Ciao a Tutti podają pizzę na cienkim cieście, z apetycznie przypalonymi pojedynczymi bąblami na brzegach. Sos pomidorowy jest dość saute, nie zdominowany przez przyprawy, bo tak naprawdę na tych pizzach królują dodatki najwyższej jakości, importowane prosto z Włoch. Cudowna mozzarella, absolutnie fantastyczne salami (nie wiem czy kiedykolwiek w życiu jadłam tak dobre!), aromatyczne warzywa, całe ząbki czosnku bez pardonu rzucone na ciasto. Raz tylko rozczarowały mnie marynowane karczochy, bo dodatki z octu jakoś gryzą mi się z prostotą i świeżością pizzy, ale wybaczyłam, bo to naprawdę pojedyncza wpadka na tych wszystkich cudów, które tam dostaniemy. Jak konfrontuję to z serem czy mięsem znajdującym się zwykle w mojej lodówce, to trochę mi wstyd. Dobrze, że nie kupuję tych produktów prawie wcale.

Rachunek nie uderzy nas po kieszeni, bo najtańsze pizze zaczynają się od kilkunastu złotych, a najdroższe pozycje raczej nie przekraczają trzech dych. To naprawdę świetna i uczciwa propozycja jak na warszawskie standardy. Porcja starcza dla jednej wyjątkowo głodnej osoby, albo dla dwóch, które raczej wpadły coś przekąsić, niż najeść się po uszy. A, i wino też mają przyzwoite, a śmiesznie tanie.

Wiecie, niby tak się wzbraniam, że ich lubię, ale jak teraz sobie o tej pizzy przypomniałam, to kusi mnie, co by zrobić rezerwację na dniach…